Als hsp therapeut werk ik regelmatig met hoog sensitieve kinderen. Elk kind met een hoge sensitiviteit heeft het moeilijk. Het kind is hierdoor erg gevoelig en vangt vanuit de omgeving heel veel signalen op die er voor zorgen dat het niet onbekommerd in het leven staat.
Een grote verantwoordelijkheid en een groot rechtvaardigheidsgevoel zijn een kenmerk van deze kinderen. Nog een kenmerk van een hoge sensitiviteit is dat het herinneringsvermogen heel groot is. Soms zelf vanuit hun babytijd.
Wel of niet ziek
Er kunnen gevoelens van andere mensen opgevangen worden waardoor een hoog sensitief kind zich ziek kan voelen. Het gebeurt dat een kind zich op school ziek voelt en daarom naar huis wordt gestuurd, maar eenmaal thuis is er niets meer aan te merken.
Ook delen zij hun energie vaak met andere mensen waardoor zij moe worden, hierdoor gaat hun weerstand omlaag. Hoog sensitieve kinderen kunnen nogal eens onzeker en bang. Veel hsp kinderen komen regelmatig bij de huisarts en er wordt nogal eens bloed geprikt. Veelal komt hier niets uit.
Elk hoogsensitief kind is anders
Elk kind is uniek dus ook het hoogsensitieve kind. Daarom is er ook geen standaard die kan aangeven hoe zo een kind zich voelt en gedraagt. In mijn praktijk heb ik voorbeelden van kinderen die heel erg druk en onhandelbaar waren door te veel prikkels.
Er zijn hoog sensitieve kinderen die op school onzeker werden omdat ze naast onzekere kinderen zaten. Zij voelen zich vaak verantwoordelijk als er ruzie of spanning in hun nabijheid is.
Omgaan met hoogsensitiviteit
Het is natuurlijk heel belangrijk dat deze kinderen leren hoe ze beter met hun hoog sensitiviteit kunnen omgaan. Leren om in hun eigen energie en kracht te staan. Dan nog steeds zullen deze kinderen sensitief zijn. Maar niet meer ten koste van zichzelf.
Dit werken met het energielichaam is voor de meeste kinderen heel gemakkelijk te leren. Als een hoog sensitief kind dit eenmaal weet zal het zich veel beter en vrijer voelen.Elk kind heeft het nodig om een heerlijke kindertijd te hebben. Ook hoog sensitieve kinderen. Als deze kinderen goed beschermd zijn kunnen zij opgroeien en zich ontwikkelen op de beste manier.
Oefeningen om de dag te beginnen
Dit is een manier die ik kinderen leer en meegeef voor thuis. Elk mens heeft een onzichtbare krachtkleur die je kan beschermen. Nu is het belangrijk dat je die kleur elke ochtend om je heen denkt. De kleur die de meeste mensen beschermt is oranje. Deze krachtkleur denk je zo groot als je armen lang zijn.
Helemaal om je heen. Boven, voor, achter en onder je helemaal de grond in. Nu leg je even je hand op je buik en bedenk dat je daarmee de kleur om je heen zo stevig maakt. Een soort slot om je te beschermen.
Oefeningen voor de nacht
Op het einde van de dag, als je klaar bent met leren en spelen heb je een andere kleur nodig om lekker rustig te worden. Om de oranje krachtkleur uit te zetten omdat de dag voorbij is maak je je armen en je benen slap. Zo slap als gekookte spaghetti.
Zo veranderd het oranje in een mooie licht groene onzichtbare kleur. Nu kijkt je even hoe je je voelt vandaag. Ben je blij geweest, of boos. Misschien wel verdrietig of bang. Alles wat er geweest is is klaar. Je bent even heel stil en laat alles in je rustig worden en zeg tegen jezelf; “de dag is klaar”. Ook nu leg je weer je hand op je buik zodat de nachtkleur de hele nacht kan blijven.
Oefeningen voor overdag
Natuurlijk kan het zo zijn dat je overdag je in een keer niet meer fijn voelt, of onzeker. Dan kan je heel even stiekem je armen en benen even slap maken. Zonder dat iemand het ziet. Zo krijg je even de groene krachtkleur die je weer rustig kan maken. Daarna zet je je voeten stevig op de grond en bedenk weer je oranje krachtkleur die je sterk maakt. Zo heb je weer een nieuwe bescherming.
Coaching voor hoogsensitieve kinderen
Tijdens een hsp coaching consult kijken we welke kleur het beste bij het kind past en gaan we oefenen zodat de juiste manier eigen gemaakt kan worden.
ik heb twee kinderen die zeer gevoelig zijn voor die dingen en wat je zeker niet mag doen dat is negeren en zeggen dat ze normaal moeten doen,dat kwetst hen enorm en ik geef hen edelstenen die hun helpen en troosten groetjes sonnke
Mijn dochter (9) heeft onaangepast gedrag op school in de klas, ze heeft boze aanvallen, puur omdat ze niet begrepen wordt.Ze dreigt nu geschorst te worden van school, voor haar onhoudbare gedrag,nog voor ze volgens de wachtlijst voor psychologische onderzoeken aan de beurt is, het lijkt ons(ouders) geen oplossing om dit soort kinderen te schorsen, sterker nog ze is zeer verdrietig heeft hoofdpijn en buikpijn.
Ik probeer haar een energetische healing te geven, (als moeder) en haar met veel liefde en gedult te omgeven.Het is mij opgevallen dat ze een zonnehealing of zelfmeditatie erg fijn vind en er ook om vraagt, als ze zich vervelend en boos voelt. Ik denk dat deze kinderen hier ook meer voor openstaan. Ik vind het zo jammer dat mijn dochter niet zich zelf kan en mag zijn.
Het moet heel frustrerend zijn om tegen een muur van onbegrip aan te lopen. Natuurlijk kan ik vanaf deze plek niet zeggen of uw dochter hoog sensitief is. Ze is zeker uit balans, door alle emoties en een verminderd zelfvertrouwen.
Het kan zijn dat ze haar boze buien nodig heeft om zich te beschermen tegen het onbegrip. Dit is vaak een vraag om hulp. Als je het toch nooit goed doet waarom zou je, je best dan nog doen?
Hallo Ria Ik herken het verhaal van monique Brouwer haar dochter.Ik heb ook een dochter van 4 jaar wat als nieuwetijdskind is geboren. Ik ben bij iemand geweest die haar craniosacraal behandelingen geeft en zij vindt dit heel prettig. Ook als zij boos is geweest dan zegt ze gelijk dat ze pijn in haar hoofd heeft.
Hallo Ria,
Ik heb een dochter van 4 en weet soms niet hoe ik met haar om moet gaan. Het gaat dan om “buien” waarin ze niet te bereiken is. Niets is goed, bij haar zijn of juist weggaan ook niet. Ze is vaak hysterisch, maakt dingen stuk (aandacht?)en huilt alleen maar. Ze geeft ook vaak geen antwoord. Laatst vroeg ik haar achteraf waarom ze niet praat. Ze gaf toen een erg vreemd antwoord. “mijn lichaam is dan eruit en kan ik niet praten”.
Ze houdt niet van hardere geluiden tv staat ook maar erg zacht en houdt snel haar handen op haar oren als er een brommer of iets voorbij komt. Laatst heeft ze een half uur gehuild en boos omdat ik een stoel verzet heb. Is ook erg slim voor haar leeftijd. Na wat info gelezen te hebben kan hoge sensiviteit een optie zijn maar hoe ga ik met haar om als ze haar buien heeft en mama commandeerd?
Beste monique
De buien van je dochter hebben wel degelijk een functie. Op deze manier laat je dochter weten dat ze het zelf niet kan. Ze weet niet hoe ze met bepaalde situaties of gevoelens om kan gaan. Deze kenmerken zie je vaak bij hoog sensitieve kinderen. Als je dochter niet te bereiken is kan zachtjes tegen haar praten een goede manier zijn. Doe dit op kleine afstand van haar. Als je te dicht bij komt kan zij dit als bedreigend ervaren waardoor ze nog minder te bereiken zal zijn.
Vertel haar dat je ziet dat ze het moeilijk hebt en dat je haar kan helpen. Zeg dat het beter gaat als ze je aan kijkt. Praat langzaam en zachtjes en ga door totdat ze naar je kijkt. Vaak wil dit helpen.Veel hoogsensitieve kinderen zijn ook extra gevoelig voor geluiden. Er zijn manieren om te leren hier beter mee om te gaan. Leg haar uit wat je van haar verwacht en wees zoveel mogelijk consequent. Hoog sensitieve kinderen weten haarscherp wat de zwakke plekken zijn bij de ander
Vriendelijke groet,
Ria Stoutjesdijk
Hallo Ria,
Een jaar geleden werd ik doorverwezen naar een psycholoog. Ik weet nu dat ik hoogsensitief ben.
Voor school (de pabo) schrijf ik nu een essay: adaptief onderwijs en hoogsensitieve kinderen (Hoe kun je als leerkracht bij ieder kind in de klas aan de drie basisbehoeften (relatie, competentie en autonomie) voldoen, dus ook bij hoogsensitieve kinderen?)
Dit omdat ik merk dat groepsleerkrachten in het basisonderwijs niet weten wat hoogsensitiviteit inhoud, ik twijfel er dus aan of ze weten hoe ze met deze kinderen om kunnen gaan.
Wil je mij hier jouw reactie op geven?
Die verwerk ik dan in mijn essay.
Alvast bedankt!
Beste Resi
Hoog sensitieve kinderen vallen buiten de psychologische standaard. Veel docenten hebben geen weet van hoog sensitiviteit. Ze kunnen dus ook niet begrijpen wat deze kinderen nodig hebben om aan de drie basis behoeften te kunnen voldoen.
In elke opleiding die erop gericht is met kinderen te werken hoort een lespakket met ten minste de minimale basiskennis van hoog sensitiviteit bij kinderen aanwezig te zijn. Deze kennis behoort mijns inziens tot de basiskennis van elke docent. Niet alleen hoog sensitieve kinderen hebben daar baat bij maar ook andere kinderen die niet tot de “standaard” behoren.
Veel kinderen die add, adhd of een andere psychologische indicatie hebben zijn ook hoog sensitief. Alle kinderen zijn aan het begin van hun leven hoog sensitief wat in de loop van de basis school vaak verminderd.
Met de nodige basiskennis kan er veel beter aan de drie basis behoeften woorden voldaan. Daarom is het noodzakelijk deze leerstof binnen de opleiding tot docent aan te bieden. Het is geweldig dat jij aandacht geeft aan dit gemis in de opleiding. Veel succes!
Hartelijke groeten,
Ria Stoutjesdijk
Hallo allemaal!
Ik ben Hanny, een sociaal werk student. Ik wil in de toekomst graag gaan werken in de jeugdzorg.Een tijdje terug had ik een interview in een jeugdzorg instelling. Uit eigen interesse vroeg ik hen of ze ook hooggevoelige kinderen tegenkomen.Er werd vrij stug op geantwoord zo van; “wij leggen geen stempels op kinderen en nee, die kinderen maken wij niet echt mee”.
Ik weet zelf uit ervaring dat hooggevoelige kinderen ook gedragsproblemen kunnen hebben, dit kan ook worden gezien als opvoedingsproblemen terwijl ik weet dat ze ook uit die hooggevoeligheid kunnen komen.Ik doe een onderzoek voor school om erachter te komen of hooggevoeligheid wordt erkend en herkend in de jeugdzorg.Ik ben zelf ook hooggevoelig en vind het belangrijk dat medewerkers van de jeugdzorg hier iets van af weten zodat ze hun gedrag beter kunnen begrijpen.Heeft er iemand hier goede ervaring of nare ervaring met de jeugdzorg op dit gebied?
Vriendelijk groet,
Hanny Visser
Beste Ria,
Mijn dochter van 4 jaar heeft sinds ze op de basisschool zit (september 2008) erg vaak last van hoofd- en buikpijn. In eerste instantie dacht ik dat het van vermoeidheid was, het is natuurlijk best een hele verandering ineens 5 dagen per week van huis. Maar ik begin me nu wel een beetje zorgen te maken. We hebben bloed laten prikken en daar kwam wel uit dat ze een infectie had. Ze heeft een antibioticakuurtje gehad en het leek even of ze geen klachten meer had, maar de laatste dagen klaagt ze weer over hoofdpijn.
Een vriendin van mij had een artikel gelezen over hoog sensitieve kinderen en zag daar wel het e.e.a. in van mijn dochter. Ik ben op internet gaan zoeken en kwam bij bovengenoemde internetsite terecht. Hier staan een heleboel kenmerken die een kind volgens mij nooit allemaal kan hebben. Een aantal sprongen er wel uit die zeker bij mijn dochter van toepassing zijn:
– scherp horen, ze kan heel slecht tegen harde geluiden
– geïrriteerd door labeltjes in kleding
– intens reageren op lichamelijke pijn (wij bestempelen het al snel als aanstellerij, maar misschien zit er dus meer achter)
– behoefte hebben aan een rustige omgeving met niet te veel mensen (vooral mensen die ze niet heel goed kent)
– een goed geheugen hebben
– een grote woordenschat hebben (ze kon al goed praten toen ze 1,5 was en op school staan ze versteld van haar woordenschat en het vermogen woorden duidelijk uit te leggen)
– diepzinnige vragen stellen
– eindeloos willen weten “waarom”
Het is natuurlijk moeilijk om hier via mail een diagnose te kunnen stellen, maar denkt u dat het mogelijk is dat mijn dochter hoog sensitief is?
Groetjes,
Sandra
Hoi, ik ben mama van een lief zoontje van 4,5 maanden. Zelf ben ik hoog sensitief en verdenk mijn zoontje hier ook van.Mijn zwakke plek had hij al erg snel gevonden. Hij hoeft maar een kik te geven en ik ben bij hem. Dat geeft hem aan de ene kant denk ik vertrouwen, maar heeft er nu ook toe geleidt, dat ik niet uit zijn buurt mag. De hele dag ben ik met hem aan het sjouwen (wat lichamelijk niet vol te houden is). Hij wil liefst steeds in slaap gezongen worden terwijl we rond lopen. Dodelijk vermoeiend dus.
Ik wil hem graag in liefde en geborgenheid op laten groeien en zorgen voor een goed zelfvertrouwen (was zelf als kind altijd erg onzeker). Ook zorg ik voor rust om hem heen en weet (!!) dat hij niet tegen drukte en anders dan anders kan. Als mijn man met hem alleen is, moet ik hem er echt op attenderen dat hij niet de tv en alle lampen aan moet doen. Ook als wij zitten te praten zet ik het geluid van de tv af. Liefst zou ik de tv helemaal uitzetten, maar dat doe ik voor hem dan maar niet.
Onze zoon huilt nooit gewoon, maar begint meteen te krijsen. Hij schrikt snel en soms van dingen die ik niet hoor of zie. Slaapt overdag erg weinig. Alleen korte slaapjes, maar we zien wel dat hij moe is. Vooral als we ergens anders zijn of er zijn mensen bij ons over de vloer. Moet ik dat dan zoveel mogelijk vermijden? Of moet hij hiermee juist zo snel mogelijk leren omgaan? Moet ik hem laten krijsen en niet meteen reageren als hij een kik geeft of juist veel aandacht geven en knuffelen? Ik dacht dat ik hier goed mee om zou kunnen gaan, omdat ik zelf ook erg gevoelig ben….maar dit heeft natuurlijk ook een wisselwerking op elkaar…..en dat maakt het heel moeilijk.
Liefs Rachel.
Hallo Ria
Omdat mijn zoontje (2,5) op het kinderdagverblijf opvallend gedrag vertoonde (niet met andere kinderen spelen, niet direct reageren bij een verzoek, snel van slag in conflictsituaties, observerend.) hebben zij hem laten observeren. Conclusie van de observatie was dat mijn zoon erg intuitief is en alert is op de omgeving. Zij vermoeden dat hij hoog sensetief is. Dit is een vermoeden dat bij mij en mijn partner ook al lange tijd heerst. Hij wordt ook wel eens omschreven als een oude ziel in een nieuw lichaam.
Groetjes Marjolein
Mijn dochter van 10 heeft al een veelbewogen leventje achter de rug. Vanaf haar eerste schooldag buikpijnen, niet kunnen integreren in de klas. Zich op school groot houden en thuis uitbarsten in heftige emoties. Niet naar school willen. Onbegrip van de leerkracht en soms ook onbegrip thuis omdat je het zelf soms ook even niet meer ziet zitten. Speltherapie, obstipatietherapie, psychologe, alles hebben we achter de rug. Inmiddels weten we dat ze emotionele ballast van anderen oppikt en ’s avonds niet kan inslapen door al die ballast. Ze voelt zich onbegrepen en anders voelen en voelt zich maar bij weinigen echt op haar gemak. Ze krijgt hulp van drie helpers (jong volwassenen en een kind) die ze kent van voordat zij geboren was, zegt ze). Ongeveer om de 3 weken is ze een dag thuis omdat ze dan overprikkeld is. Maar ondanks alles zegt ze steeds dat ze zichzelf wil blijven en dus zich niet kan en wil aanpassen door zichzelf te verloochenen. Dat vind ik sterk van haar. Door te zoeken naar dit soort sites word ik als moeder steeds sterker en krijg ik meer begrip voor haar. Iets waar ik eerlijk gezegd echt mijn weg in heb moeten vinden, aangezien ik een christelijke achtergrond heb en hier wel een taboetje op rust.
Ik wens alle ouders van hoogsensitieve kindjes heel veel succes met hun zoektocht om je kind te helpen in deze woelige wereld.
Beste Ria,
Na een hoop gegoogle ben ik eindelijk beland op een site waar ik wat aan heb. Mijn 5 jarige dochter schijnt ook hoog sensitief te zijn, en ook ziet ze soms overleden mensen en voelt ze gebeurtenissen die ooit hebben plaatsgevonden. Pas vorige week heeft ze uit zichzelf verteld over de spirits die zij ziet. Wij wisten het al wel maar het was toch goed te horen dat ze er zelf mee kwam, toen kon ik ook verder vragen, wie ze zag en of ze het soms ook eng vind. Zij gaf aan het niet eng te vinden en zei erachteraan alsof het doodnormaal was : maar ik zie ze al heeeeel lang hoor! Ik heb heel goede ogen mama. Toch huilt ze altijd gauw, om de kleinste dingen en zegt dan ook dat ze niet meer kan stoppen met huilen. Op school gebeurd dit ook erg veel en wil ze bijna niet met andere kindjes spelen. Ze is snel bang, als het gaat regenen bijv. Want dan kan het gaan onweren en een mevrouw heeft haar verteld dat ze is doodgegaan door de bliksem… Ze is bang van harde geluiden, als iemand een gaatje in de muur boort, gaat ze staan gillen met haar handen tegen haar oren. Ze heeft veel buikpijn en regelmatig last van haar hoofd. Ook is ze nog steeds niet goed zindelijk, overdag gaat nu redelijk, maar snachts nog helemaal niet. Ik wil graag dat ze wat lekkerder in der vel komt te zitten. Maar heb het idee dat het ipv afzwakt ( wat ze zeggen als de kindjes wat ouder worden) dat het bij haar alleen maar meer word.
Beste Tamara
Het is echt belangrijk dat je dochter leert hoe ze zich moet beschermen. Haar aura moet haar zo beschermen dat ze alle dingen om haar heen op een gewone manier ervaart. Nu komt alles bij haar veel harder binnen waardoor onverwachte dingen haar bang kunnen maken.
Groet,
Ria Stoutjesdijk
Hallo toevallig zag ik net jou stuk en ikke ben erg enthousiast. Waar haal je die interessante info? Bedankt.
Ik wil ff reageren over het stuk over docenten. Ik ben zelf ook docente geweest én ik ben zelf ook HSP. Ik denk dat in deze tijd héél veel docenten zelf ook HSPers zijn. Dit maakt het niet makkelijker! Als je 6 lessen hebt, heb je dus 6 x gemiddeld 25 leerlingen = 150 energievelden van andere mensen op één dag om je eigen energiesysteem heen. Als HSPer moet je dan toch knap in je schoentjes staan om dan je aura enz. ontspannen en zuiver te houden en fit te blijven. En als je fulltime werkt, heb je ACHT lessen op een dag!
Ik heb ook eens 17 leerlingen ADHD/ADD e.d. in 1 klas gehad! Ook PDD-Nos leerlingen die plots uit het niets hun (zware) bureautje omgooien, waardoor je bijna je schenen breekt, boeken door de klas slingeren en wegstormen. Moet je als (HSP) docent allemaal verstouwen. Je schrikt je rot, maar er wordt wel verwacht dat je gewoon vrolijk en rustig door gaat, ook al is je eigen solar plexus even flink van slag.
De normale taak van docentschap is al zwaar genoeg zonder nog eens het takenpakket van de voormalige ‘gespecialiseerde’ docent van het individueel onderwijs erbij te moeten nemen. Het is niet voor niets dat er een tekort aan docenten is. Ik heb er na 4 jaar ook de brui aan gegeven, de werkdruk is veel te zwaar.
Ik vind het op zich wel goed dat er in het onderwijs aandacht besteed gaat worden aan HSP, maar dan moet men er ook aan denken dat heel veel docenten van nu zélf HSPers zijn!
Verder mag van mij sowieso meditatie, soundhealing enz. als vast onderdeel in het onderwijs opgenomen worden, zodat kinderen al op jonge leeftijd leren met energieën om te gaan, leren ontspannen enz. Dit gebeurt op veel scholen al wel, helaas incidenteel.
Hallo Ria ,
Mijn dochter is nu bijna 4 jaar, in maart. Ze is heel erg bang voor harde geluiden ( vrachtwagens , vuurwerk , trekkers ectr). Als ze buiten is en er komt een vuilniswagen begint ze te huilen, gillen en wil naar binnen. Binnen vind ze het niet erg. Radio of t.v. is vaak te hard voor haar. Ze doet altijd haar handen op haar oren.
Qua herinneringen kan ze nog ver terug. Ze kan haast niet zonder mij, zelfs thuis niet. Als ik van uit de woonkamer naar de keuken wil, dan loopt ze altijd mee. Heel zelden doet ze dat niet. Ook naar de w.c. wil ze niet alleen. De w.c. is naast de woonkamer.
Ze kan heel verlegen doen als er een vreemd iemand binnen komt. Of iemand die ze maar 1 x heeft gezien, dan gaat ze ook tegen mij aan hangen. Wanneer je er dan iets van zegt doet ze bozig. Ook kan ze om iets heel verdrietig zijn en dan krijg je haar er echt heel moeilijk uit Slapen doet ze ook slecht. Ze word elke nacht na 3 a 4 uur wakker en uit logeren kan en wilt ze niet.
Morgens deed ik met de hond, een herder, altijd een klein rondje voor dat ze wakker werd. Ongeveer vijf minuten. Toen is ze een keer wakker geworden en stond ze natuurlijk overstuur op de overloop. Ik heb er veel met haar over gesproken , en gezegd dat mama dat nooit meer zal doen. Nog steeds heeft ze het er soms over met een vriendje of vriendinnetje. Het is een pittige tante en laat merken wat ze wel of niet wilt. Als ze boos is krijg ik haar er heel moeilijk uit. Ik weet soms niet meer hoe ik met haar om moet gaan. Wanneer ik boos doe, streng en wat harder praat wordt ze helemaal angstig. Ik verhef dan alleen mijn stem. Ze heeft ook veel tijd nodig bij vreemde mensen. Ook als we ergens heen gaan waar familie is maar de omgeving is vreemd. Het duurt dan soms 10 a 15 minuten voor ze los komt.
Op de peuterspeelzaal trekt ze alleen nog naar haar buurmeisje omdat zij nog de laatste bekende is. Er zijn nu allemaal nieuwe kindjes. De peuterspeelzaal wil ook iemand laten kijken naar haar gedrag. Wat heeft mijn dochter en hoe ga ik daar mee om? Vaak heeft ze het ook over dat ze snachts de vogels hoort en de wind.Ik moet haar ook vaak voorbereiden voor dingen die er de volgende dag of op de dag zelf gaan gebeuren.
Beste Natasha
Wat zal het moeilijk zijn voor jullie allebei. Het lijkt er echt op dat je dochter hoog sensitief is. Natuurlijk kan ik vanuit deze kant dat niet helemaal goed inschatten. daarvoor moet ik haar eerst zien. De problematiek is zo divers dat je zou je kunnen besluiten om een consult te bespreken. Het is belangrijk dat je dochter vol zelfvertrouwen naar de basisschool kan gaan. Luister daarom ook naar de leiding van de peuterspeelzaal. Zij willen je dochter helpen en weten geen andere weg iemand naar haar te laten kijken. Vraag wat zij voor een voorstel hebben. Succes.
Groet,
Ria Stoutjesdijk
Beste Ria,
wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met een kind dat hoog gevoelig is. Op advies draagt onze zoon Lars een stoffen zakje met daarin een blokje Chinese kampher.Zodra het op is doe ik er nieuwe in. Graag zou ik willen weten of dit schadelijk is of heeft u nog andere tips? Hij wordt er erg rustig van en heeft minder boze buien en trekt zich de dingen om hem heem minder aan em veel minder last van identiteiten. Zelf draag ik het ook bij mij.
Met vriendelijke groet,
Clementine
Hallo Ria,
Mijn zoon is net 4 geworden, hij is volgens mij hoogsensitief hij heeft al veel meegemaakt in zijn jonge leven, 2 jaar geleden is zijn zusje overleden, 8 weken later mijn opa, het jaar daarop is zijn broertje geboren met een schisis en begin het jaar moest onze hond ingeslapen worden. Hij is vaak verdrietig of ineens erg boos, slaapt erg slecht, erg eigenwijs. Ik probeer vaak te praten met hem, maar hij zegt alleen maar dat hij verdrietig is, dat de hond er niet meer is of dat hij mij niet ziet als hij naar bed moet, vraagt ook vaak als hij dood gaat hij weer bij zijn hond is of zijn zusje en weet nog heel veel dingen van toen hij nog klein was, ook is hij erg bijdehand voor zijn leeftijd, maar ik weet niet of hij geesten ziet en waar die gedachten vandaan komen, zelf word ik er ook verdrietig van, denkt u dat hoogsensitief kan zijn?
Groeten Monique
Beste Ria,
Ik weet eigenlijk al voordat onze dochter geboren was dat ze hoogsensitief is. Ik had al contact met haar vanaf ongeveer de 20e week van mijn zwangerschap. Soms noemde ik haar ook ‘meisje’ terwijl we officieel nog niet wisten of het een meisje of jongetje zou zijn. Ze heeft mij vanaf toen al veel wijze lessen geleerd. Ze is 6 weken te vroeg geboren op Hemelvaartsdag.
Onze dochter is inmiddels 4 en gaat net voor de 3e week naar school. Vanaf haar 2e jaar ging ze naar de kinderopvang 1 dag in de week. Daar had ze 1 juf waar ze altijd bij wilde zijn. Als zij er niet was had ze toch een minder leuke dag. Ze bleef dan staan waar ze stond en deed niets dan rondkijken vanaf een afstandje. Niet eten, drinken noem maar op. Als je dan echt naar haar kijkt geniet ze van het plezier van andere kindjes. Ze is blij te maken met kleine dingen,maar uit dit niet heel uitbundig.
Toen ze de kinderopvang zou verlaten is een overdracht voor haar geschreven waar nogal veel negatieve dingen in stonden. Ze is anders dan ander kinderen en de leiding bij het kdv kon er de vinger niet opleggen, behalve de leidster waar ze zo graag bij was. Zij zag wel in dat ze alles wel kan, maar terughoudend is en een veilige situatie heel belangrijk is.
Uitleg van haar bij de overdracht was dus wel van belang.
Nadat deze overdracht bij school aankwam heeft school contact met me opgenomen. Alles wast op de overdracht stond werd volledig letterlijk genomen en er was contact geweest met een andere leidster bij het kdv die vertelde dat mijn dochter veel dingen niet deed of kon.
De school vroeg zich af of het wel goed was om mijn dochter te laten beginnen met school. Ook gezien het feit dat ze voor ontlasting nog niet zindelijk is.
Ik heb haar wel naar school gekregen. Mijn dochter had er ook zoveel zin in en het hoort ook gewoon voor haar dat je met 4 naar school gaat. Daar hebben we helemaal naartoe geleefd met haar.
Ze gaat dus nu ongeveer 3 weken naar school
Ze heeft een heel moeilijke tijd nu. ’s ochtends huilt ze als ik wegga of ze wil me achterna rennen. De juf houd haar dan vast en duwt haar met lichte dwang in haar stoel. Dit geldt ook voor het gaan zitten in de stoel en meegaan naar activiteiten.
Als we de klas binnenkomen lijkt ze me niet te meer te horen, ze kijkt alleen maar om zich heen en verstijft haar lichaam. Ze houdt me stevig vast, maar ik moet toch weg.
Dit vindt ik heel erg moeilijk. Ik merk ook dat de docenten (ze heeft er 2) het niet goed weten. Gister zei de juf zelf tegen me dat niet wist welke diagnose hierbij hoorde, maar dat dat ook niet aan haar was om dat te stellen. HUHH diagnose?? Daarnaast vinden ze het heel ‘lastig’ dat ze voor ontlasting nog niet zindelijk is.
Voor de zindelijkheid zijn we heel er met haar bezig. Ziekenhuis, fysio, 3x per dag oefeningen doen, maar echt vooruitgang zit er nog niet in.
Daarnaast heeft ze steeds vaker driftbuien als ze iets niet mag. Ze lijkt hierin ook behoorlijk grenzen op te zoeken.
Ik weet van mijzelf dat ik ook hooggevoelig ben. Ik ben hierin nog niet in balans. Ik doe er mijn best, maar dat lijkt soms ook juist averechts te werken.
Ik hoop u tips voor me heeft waarmee ik mijn dochter kan helpen en waardoor ik zelf wat meer in balans kan komen.
Groetjes Kim
Hallo Ria,
Mijn dochtertje van 9 jaar vindt het erg moeilijk om met volwassen mensen te praten. Het liefst maakt ze daar geen contact mee. Ze vindt het ook niet leuk om mensen bij hun naam te noemen. Wanneer volwassen mensen haar aanspreken, lijkt het wel alsof ze blokkeert en maakt ze vuisten van haar handen. Die dan helemaal langs haar lichaam verstijven.Dit heeft ze zoveel bij familie/vrienden als bij vreemde mensen. Als iemand haar aanspreekt dan zegt ze het liefst niks terug, of ze doet alsof ze het niet heeft gehoord. Ik heb al veel dingen geprobeerd , maar schijnt allemaal niet echt te helpen. Als we ergens op visite gaan is ze ook heel erg stil en het liefst blijft ze dan bij mij zitten ipv met kinderen te gaan spelen. n Wanneer ze iets terug zegt tegen een volwassen iemand is dat met een hele zachte stem, dat je haar bijna niet hoort..Nou is er 2 x door een paragnost tegen mij gezegd dat ze een hele oude ziel heeft voor haar leeftijd. En dat ze healer krachten heeft waar ze later waarschijnlijk wat mee gaat doen. Ook is er gezegd dat ze niet veel praat tegen volwassenen omdat ze bang is dat ze niet wordt begrepen. want lichamelijk is ze nog een kind. maar van binnen is ze al een stuk verder dan haar leeftijd genoten.
Hopelijk heb je goede tips voor me, het zou zo fijn zijn voor haar als ze meer gaat communiceren met andere , en niet steeds angstig wordt als volwassen met haar praten.
Hopelijk heb je tips voor mij.
Hartelijke groet,
Sandra.
Ik zou heel graag meer weten over wat voor oefeningen je kunt doen bij hoosensitiviteit. Het gaat mij dan niet om mijn kinderen maar om mijzelf. Ik ben erg gevoelig voor omgevingsprikkels en voel zelfs soms dat ik signalen opvang van dingen die ik niet eens kan zien. Niemand heeft mij ooit de mogelijkheid gegeven hoogsensitiviteit vast te stellen, daar waren mijn ouders en omgeving te ‘nuchter’ voor. Wat mij erg trof was de alinea over kleuren die je kunnen beschermen. Hoe weet ik nu wat mijn krachtkleur is? Ik ben erg veel met kleuren bezig, dus ik zou het graag te weten komen.
Hartelijk dank,
Aisha la Muria
Ieder kind is anders. Je dient daar wel goed mee om te gaan natuurlijk