Iedereen die een miskraam heeft gekregen kent de geruststellende woorden, “gelukkig weet je nu wel dat je zwanger kan worden en was het nog heel vroeg in de zwangerschap”. Dit zijn woorden die de pijn vaak nog erger maken.
Ook zijn er zwangerschappen die misgaan en waarvan niemand anders dan jij weet dat je zwanger was. Dat lijkt minder erg maar wanneer het een geplande zwangerschap was dan moet je ook deze verwerken en de moed vinden om weer opnieuw te beginnen.
Het verlangen naar een kindje
Een kindje neem je niet, je verlangt ernaar. Vaak gaat er aan de zwangerschap al een periode vooraf van samen kijken of de tijd en de ruimte er is voor een kindje. Wanneer de mogelijkheid om ouders te worden er is dan begint het invullen al.
Is je huis geschikt voor kinderen, de omgeving kindvriendelijk en zijn de financiën op orde. Pas als aan al deze voorwaarden is voldaan kan je gaan proberen zwanger te worden. Ook hierin ligt al het ouderschap verborgen.
Vanaf het moment dat je ouder wilt worden maak je al binding met de toekomst. Je fantaseert hoe het zal zijn als mamma en pappa. Zal het een jongen zijn of een meisje en je ziet jezelf al lopen achter de kinderwagen. Je bent al helemaal verbonden met een baby.
De eerste drie maanden van je zwangerschap
Het kan soms lang duren voor je zwanger bent en elke keer wanneer er toch een menstruatie komt is er weer de teleurstelling. De onzekerheid slaat toe en je kan bang worden dat het niet zal gaan lukken. Dan kan het gebeuren dat je moet kiezen voor de medische weg.
Als je dan zwanger bent dan wisselen ongeloof, geluk en de angst voor een miskraam elkaar af. De verantwoordelijkheid voor je kindje staat centraal en je doet alles om je kind te beschermen. Foliumzuur slikken, gezond eten, geen sigaretten en alcohol en je eet geen rauwmelkse kazen enzovoorts.
Ook weet je dat het in de eerste drie maanden kan misgaan. Het is immers een wonder hoe een celletje zich deelt en deelt en in die drie manden uitgroeit tot een heel klein baby’tje. Maar ondanks dat, je bent al gaan houden van dit kleine wezentje dat in je buik aan het groeien is.
En dan komt de dag van de miskraam
Zoals elke vrouw en elke zwangerschap anders is is ook een miskraam niet hetzelfde. Hoe vroeger in je zwangerschap hoe meer de miskraam op een menstruatie kan lijken. Maar bij een vroege zwangerschap kunnen er ook al weeën ontstaan.
Het gebeurt regelmatig dat je voor een echo komt om de groei te bevestigen, je eerste kennismaking met je kindje. Dan is daar de schrik als er geen hartslag word gevonden. Het ongeloof en de leegte die dit brengt kan heel heftig zijn.
Wanneer je mensen in je omgeving hebt waar je met je emotie terecht kan en die je begrijpen en steunen is een miskraam al heftig genoeg. Toch zijn er mensen die totaal verkeerd reageren door te proberen je gerust te stellen.
Verkeerde woorden door onbegrip of onwetendheid.
Deze mensen die het goed bedoelen kunnen de pijn erger maken. Geruststellingen zoals dat je nog jong genoeg bent voor een nieuwe zwangerschap. Of dat je blij moet zijn dat je een miskraam hebt gekregen omdat je kindje anders misschien gehandicapt zou zijn.
Ook kunnen juist mensen die niet wisten dat je zwanger was je pijn doen. De vraag wanneer jullie aan kinderen willen beginnen is er zo een. Of een ouder die zegt het jammer te vinden nog geen kleinkind te hebben.
Zo zijn er tal van voorbeelden te geven die het verwerken van een miskraam moeilijk maken. Of je het nu al wereldkundig hebt gemaakt of niet het kindje waar je naar verlangde en de dromen die je daarbij had zijn er nu niet meer.
Hoe ga je met dit verlies om
Waarom en waardoor is het fout gegaan. Dat zijn toch vaak de vragen die door je hoofd blijven spoken en die meestal niet beantwoord kunnen worden. Je wilt je sterk maken en houdt jezelf voor dat het altijd kan gebeuren in die eerste maanden.
Sterk maken staat vaak symbool voor je emotie onderdrukken en niet laten zien hoeveel deze miskraam met je doet. Juist omdat er nooit over het verliezen van een kindje wordt gesproken in die eerste periode kan het verwerken abstract worden.
Heb je de zwangerschap nog met niemand gedeeld dan zal je waarschijnlijk ook niet gemakkelijk vertellen dat het is mis gegaan. Heb je het wel verteld dan is het belangrijk om eerst die mensen in te lichten waarvan je weet dat ze je begrijpen en kunnen bijstaan.
Het verwerken van de miskraam
Praten is altijd een van de belangrijkste dingen om de verwerking op gang te brengen. Natuurlijk ben je al met je partner in gesprek als je er een hebt. Samen de emotie delen is erg belangrijk zo kan je samen kijken hoe je jullie verlies met anderen kan delen.
Weet, dat je je emotie niet kan uitschakelen en dat begrip een sleutelwoord is. Begrip dat je niet alleen van je partner en omgeving nodig hebt maar juist ook van jezelf. Jij weet immers als geen ander van je verlangen naar dat kindje en dus weet je ook alles van je verdriet.
Ook wanneer je je zwangerschap, en dus waarschijnlijk ook de miskraam, met niemand hebt gedeeld is het belangrijk voor de verwerking dat je naar jezelf luistert. Jij kan jezelf helpen door naar je gevoel te luisteren en met jezelf in gesprek te gaan.
Het luisteren naar jezelf geeft inzicht en rust
Het luisteren naar al je gevoelens en gedachten is een goede manier om inzicht te krijgen hoe je met alles om kan gaan. Juist verdriet en angst zijn emoties waarin we liever niet willen verdwalen en niet willen voelen.
Om dit te voorkomen neem je een blad papier en zorg je dat je een poosje niet gestoord kan worden. Zet je telefoon uit, pak een pen en neem de tijd om alles op te schrijven wat er in je hoofd opkomt. Het maakt niet uit wat het is.
Doe dit zo ongecensureerd mogelijk ook al heb je het gevoel dat het nergens op slaat. Schrijf alles op wat er in je opkomt van verdriet tot woede en van vragen tot je zelf op een rationele manier geruststellen. Spring van de hak op de tak en stop pas als je leeg geschreven bent.
De eerste stappen naar de toekomst
Nu je alles wat er binnen je leeft heb opgeschreven leg je het papier een poosje weg. Als je lijkt te verdwalen in je emotie dan pak je het weer, na een dag of een paar dagen. Je kan dat niet van tevoren weten dat ga je voelen.
Wanneer je het papier weer pakt ga je het zo rustig en geconsenteerd mogelijk lezen. Nu kijk je wat het met je doet en laat je alle gevoelens en gedachten toe. Als je nog nieuwe dingen tegenkomt schrijf je deze erbij.
Hoe vaker je dit leest hoe beter je met de emoties kan omgaan en hoe beter je weet wat je nodig hebt om opnieuw vertrouwen te krijgen in de toekomst. Zo ga je ook weten hoe je dit alles met andere mensen wilt delen.
Afscheid nemen van je ongeboren kindje
Vaak raad ik aan om hierna ook nog een brief te schrijven naar het kindje waar je al van bent gaan houden en dat niet geboren mocht worden. Dit wordt een lieve afscheidsbrief waarin al je gevoel naar je kindje staat. Alles wat je het wilde geven van wat je als moeder ervoor wilde doen.
Als je al knuffels heb voor je baby’tje zoek er dan een uit die je kindje vertegenwoordigd. Heb je nog niets koop er dan een. Kies hierbij altijd voor een klein knuffeltje dat je kan pakken wanneer je het even te kwaad krijg zodat je het als troost kan pakken.
Mocht je dit te moeilijk vinden zoek dan een klein beeldje of iets anders dat symbool kan staan. Dat kan bijvoorbeeld een beeldje van een vlinder zijn of een stenen ei. Dit is iets dat blijvend is zodat je ongeboren kindje een plek krijgt in je leven.
Hulp bij het verwerken
Zoals ik al geschreven heb is elke miskraam anders. Ook is geen vrouw het zelfde en gaat iedereen er anders mee om. Het kan soms zo moeilijk zijn dat je er zelf niet uit kan komen en er zelfs een trauma kan ontstaan.
In mijn praktijk voor coaching en therapie krijg ik met regelmaat vrouwen die hulp zoeken bij het verwerken van een of meerdere miskramen of stil geboren kinderen. Samen kijken we wat er nodig is om beter te kunnen verwerken. Niet altijd is schrijven een optie en is het soms nodig om andere adviezen te geven.